προσευχή...

Για κάποιους από εμάς που το σχολείο δεν θα τελειώσει ποτέ...
Γιατί εκεί τα όνειρα μπορούν να συμβαδίσουν με την πραγματικότητα...
Γιατί εκεί οι μεγάλες φιλίες μπορούν να γίνουν μεγάλοι έρωτες... και οι μεγάλοι έρωτες, μεγάλες φιλίες...
Γιατί εκεί τους ξέρεις όλους...
Γιατί εκεί κάποιος θα βρεθεί να σου πεί μιά προσευχή...

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος... Αμήν...

Πώς ένας σχολικός περίπατος γεννάει τις μεγάλες φιλίες...
Πώς από το πουθενά γεννιέται ένα σύνολο; μιά ιδέα...

Κάπου, κάποτε ένα παιδί βρέθηκε να την πεί.
Σε κάποιους αυτό δεν άρεσε και πολύ, σε άλλους ήταν αδιάφορο...
Βρέθηκαν όμως κι εκείνοι που του έδειξαν την αγάπη τους...
Φίλοι αληθινοί... σαν τα αστέρια... όπως λέει και ένα από τα ρητά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...
που δεν τα βλέπεις όταν θέλεις, αλλά ξέρεις πως θα είναι πάντα εκεί όταν τα επιζητείς...

Πες με αφελή... πες με εκτός τόπου και χρόνου... κι όμως... δώσε εσύ το τέλος αν θες...
για κάποιους δεν θα τελειώσει ποτέ...