Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Από τις ιστορίες που δείχνουν το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων


Στιγμιότυπο από την κινηματογραφική ταινία «Καλά Χριστούγεννα» του σκηνοθέτη Κριστιάν Καριόν, που προβλήθηκε στην Ελλάδα το 2005. Η ταινία έδειξε γλαφυρά πως οι άνθρωποι μπορούν να συμφιλιωθούν ακόμα κι όταν πολεμούν σε αντίπαλους στρατούς

Μια άκρως συγκινητική ιστορία.. Αξίζει να την διαβάσετε!


Μια μοναδική στην παγκόσμια ιστορία αυθόρμητη συμφιλίωση μεταξύ αντιμαχόμενων στρατιωτικών μονάδων καταγράφηκε τα Χριστούγεννα του 1914, τέσσερις μήνες μετά την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου, στο φοβερό δυτικό μέτωπο. Χιλιάδες Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες άφησαν τα όπλα, βγήκαν από τα χαρακώματα και προχώρησαν σε γιορταστική ανακωχή.
Ηταν μια παράτολμη, σχεδόν απίστευτη μαζική εκδήλωση, που αιφνιδίασε τις στρατιωτικές διοικήσεις των εμπολέμων. Ξεκίνησε αυθόρμητα από ένα σημείο των γαλλοελβετικών συνόρων και απλώθηκε σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου, μέχρι τις ακτές της Φλάνδρας.

Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωστός επίσης ως Μεγάλος Πόλεμος, διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1918. Αυτό το χρονικό διάστημα ήταν ικανό για να χαθούν 9 εκατομμύρια ζωές.

Ο χάρτης της Ευρώπης άλλαξε ριζικά και οδηγήθηκαν σε κατάρρευση τέσσερις αυτοκρατορίες: η Γερμανική, η Ρωσική, η Οθωμανική και η Αυστροουγγαρία.

Ενα εκατ. στρατιώτες έγραψαν Ιστορία με ανακωχή μιας μέρας
Αντιμέτωπα βρέθηκαν τα στρατεύματα της Αντάντ (κυρίως Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία ως τις αρχές του 1918, Ηνωμένες Πολιτείες από το 1917) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία). Τη νίκη κατέκτησε η συμμαχία της Αντάντ στην οποία είχε προσχωρήσει και η Ελλάδα.
 
Βγήκαν από τα χαρακώματα, αντάλλαξαν ευχές και δώρα και έπαιξαν όλοι μαζί μπάλα
Το επεισόδιο των Χριστουγέννων του 1914 είναι γνωστό περισσότερο ως θρύλος. Ομως πρόκειται για μια πραγματική ιστορία.

Ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι στρατευμένοι της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, που παραμέρισαν τις εντολές των στρατηγών. Βγήκαν από τα χαρακώματα, ευχήθηκαν «Καλά Χριστούγεννα», τραγούδησαν την «Αγια Νύχτα», έπαιξαν ποδόσφαιρο και αντάλλαξαν τα υποτυπώδη δώρα που θα μπορούσαν να έχουν επάνω τους, τσιγάρα, λίγο κρυμμένο κονιάκ και κουμπιά από τις χλαίνες τους.

Κατεστραμμένο βρετανικό τανκ
Κατεστραμμένο βρετανικό τανκ

Ηταν η πιο αυθόρμητη ανακωχή της παγκόσμιας ιστορίας. 

Ολα ξεκίνησαν πρόχειρα. Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο ήταν το σημείο του μετώπου απ όπου έγινε η αρχή. Γεγονός αποτελεί ότι επεκτάθηκε ταχύτατα, σχεδόν αστραπιαία.
Φαίνεται ότι την πρωτοβουλία πήρε ένας Γερμανός στρατιώτης, που εκτός από τη μητρική του γλώσσα, μιλούσε και αγγλικά. Πρόκειται για τον οπλίτη Μέκελ, όπως αφηγείται σε διασωθείσες επιστολές του ο συστρατιώτης του Κουρτ Τσέμις. Γράφει σχετικά: «Ο στρατιώτης Μέκελ από τον λόχο μου, που για πολλά χρόνια είχε ζήσει στη Βρετανία, φώναξε μιλώντας αγγλικά απευθυνόμενος στο απέναντι εχθρικό χαράκωμα. Γρήγορα άρχισε μια έντονη συζήτηση».

Ενα εκατ. στρατιώτες έγραψαν Ιστορία με ανακωχή μιας μέρας
Οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματα. Εσφιξαν τα χέρια και αλληλοευχήθηκαν «Χαρούμενα Χριστούγεννα». Ο καθένας μιλούσε στη γλώσσα του. Ομως εκείνη η ιδιόρρυθμη Βαβέλ δεν χώριζε τους λαούς. Τους ένωνε. 
Ηταν παραμονή Χριστουγέννων. Αυτοί οι πρώτοι, η μαγιά της μεγάλης πρωτοβουλίας, συμφώνησαν την επομένη, που ήταν η μεγάλη μέρα της χριστιανοσύνης, να μη χρησιμοποιήσει κανείς το όπλο του. Να μην υπάρξει πυροβολισμός την ώρα που στο σπήλαιο της Βηθλεέμ αντηχεί το «Επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωστός και ως Μεγάλος Πόλεμος, διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου του 1918
Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωστός και ως Μεγάλος Πόλεμος, διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου του 1918
 
Ο Κουρτ Τσέμις συνεχίζει την αφήγησή του: «Στο χαράκωμά μας είχαμε τοποθετήσει ήδη γιορταστικά δεντράκια και κεριά. Μετά την πετυχημένη συνάντησή μας με τους Αγγλους, βάλαμε ακόμα περισσότερα στολίδια. Οι Αγγλοι έδειχναν τη χαρά τους για τα φωταγωγημένα χαρακώματά μας. Φώναζαν, σφύριζαν και χειροκροτούσαν. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι, όλη τη νύχτα την πέρασα ξάγρυπνος. Μπορεί να έκανε κρύο, αλλά ήταν υπέροχα».

Ο Τσέμις επέζησε του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Εχασε τη ζωή του περί τα τέλη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, αιχμάλωτος των συμμάχων.

Ηταν μια μικρή ειρήνη, καθώς ο Μεγάλος Πόλεμος μαίνονταν. Ορισμένοι από εκείνους που έχουν ασχοληθεί με το περιστατικό, υποστηρίζουν ότι η επικοινωνία μεταξύ των εμπολέμων διευκολύνθηκε επειδή πολλοί Γερμανοί είχαν εργαστεί προπολεμικά στη Βρετανία, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Μπράιτον, το Μπλάκπουλ. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι οικογένειές τους βρίσκονταν ακόμα στο νησί.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι από τα χαρακώματα κι άρχισαν να κατευθύνονται προς το μέρος των Αγγλων, που τους αντέγραψαν αυθόρμητα. Χαιρετήθηκαν και άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μη φαντάζεστε τίποτε οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια πάνινη μπάλα βρέθηκε και περίπου 50 άτομα άρχισαν να αλλάζουν πάσες ή μάλλον να κλωτσούν. 
Το ποδόσφαιρο ήταν αναπόσπαστο τμήμα της χριστουγεννιάτικης γιορτής. Τη θέση της μπάλας είχαν πάρει αλλού ένα τενεκεδάκι, αλλού ένας κάλυκας, αλλού κάλτσες δεμένες στρογγυλά.
Γίνεται λόγος και για έναν Βρετανό στρατιώτη, που αξιοποίησε εμπορικά την κατάσταση, όντας επιχειρηματικό πνεύμα.

Ως πολίτης ασκούσε το επάγγελμα του κουρέα. Ετσι, βλέποντας γύρω του τόσα ακούρευτα κεφάλια έστησε στην «ουδέτερη ζώνη» ένα μικρό κομμωτήριο εκ των ενόντων. Αδιαφορούσε για την εθνικότητα του πελάτη του. Απλώς χρέωνε δύο τσιγάρα το κάθε κούρεμα.

Παραφωνία σ' όλο αυτό το τρελό πανηγύρι αποτέλεσαν ένας Βρετανός ταγματάρχης και ένας Αυστριακός δεκανέας.

Ο Βρετανός ταγματάρχης παρατηρούσε τους στρατιώτες λέγοντας ότι «τον Γερμανό δεν πρέπει να τον κάνεις φίλο, αλλά να τον σκοτώνεις». Διέταζε μάταια τους πάντες να επιστρέψουν στις θέσεις μάχης. Το όνομά του δεν έγινε γνωστό.

Ο Αυστριακός δεκανέας τόνιζε πως «τέτοιες συνεννοήσεις θα έπρεπε να απαγορεύονται αυστηρά». Μερικά χρόνια αργότερα ο δεκανέας αυτός θα αποκτούσε τεράστια φήμη. Το όνομά του ήταν Αδόλφος Χίτλερ.

Η ανακωχή των Χριστουγέννων του 1914 απλώθηκε σε όλο το μήκος των 800 χιλιομέτρων του δυτικού μετώπου. Υπολογίζεται ότι αγκάλιασε κάπου ένα εκατομμύριο φαντάρους.

«ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»

Η ταινία που ζωντάνεψε τη συμφιλίωση
Το περιστατικό των πολεμικών Χριστουγέννων του 1914 έγινε και κινηματογραφική ταινία, που προβλήθηκε στις αθηναϊκές αίθουσες το 2005. Εχει τον τίτλο «Καλά Χριστούγεννα» και σκηνοθετήθηκε από τον Κριστιάν Καριόν.

Η ταινία δείχνει πώς οι άνθρωποι μπορούν να συμφιλιωθούν ακόμα και όταν πολεμούν σε αντίπαλους στρατούς. Η πλοκή της υπόθεσης γίνεται ακόμα πιο συγκινητική επειδή στηρίζεται σε αληθινή ιστορία.

Ξαναζωντανεύει σκηνές από τα γαλλοελβετικά σύνορα, καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα του 1914. Τα στρατεύματα των αντιμαχομένων βρίσκονται καθηλωμένα στα χαρακώματά τους. Οι στρατιώτες είναι εγκλωβισμένοι στις λάσπες και νιώθουν απελπισία που οι οικογένειές τους είναι μακριά. Την παραμονή της γιορτής, με αφορμή τη μουσική που ακούγεται μέσα από κάποια χαρακώματα, οι εχθρικοί στρατοί έρχονται σε επαφή και αποφασίζουν την ανακωχή. Την επόμενη μέρα αρνούνται να πολεμήσουν προκαλώντας την οργή των διοικητών τους.

Πρωταγωνιστές: Ο Γκιγιόν Κανέ, η Ντιάν Κρούγκερ ο Ντάνιελ Μπρουλ και ο Γκάρι Λιούις.

«ΗΤΑΝ ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ»Ενας στρατιώτης από το Λίβερπουλ, ο Φράνσις Τόλιβερ, επιζήσας κι αυτός του πολέμου, μίλησε αργότερα για τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωής του. 
Η μαρτυρία του ήρθε να προστεθεί στις άλλες φίλων και εχθρών.
Καθώς ήταν ξαπλωμένος στη βραχώδη και παγωμένη γη άκουσε από την αντικριστή γραμμή κάποια φωνή να τραγουδά.

Ολοι οι στρατιώτες τέντωσαν αυτί για να ακούσουν. Για λίγο έπεσε σιωπή. Την παύση διέκοψε η φωνή ενός στρατευμένου από το Κεντ της Αγγλίας: «Ο Θεός να σας έχει καλά, κύριοι», ευχήθηκε στους απέναντι.

Το επόμενο τραγούδι, που ζέστανε την παγωμένη ατμόσφαιρα, ήταν αυτό που οι Γερμανοί ονομάζουν Stille Nacht, οι Εγγλέζοι Silent Night και οι Ελληνες Αγια Νύχτα.
Τα πολεμικά τείχη είχαν πέσει για λίγες ώρες. Οι μάχες θα συνεχίζονταν σε λίγο το ίδιο αδυσώπητες και πολυαίμακτες.

Πολλοί από εκείνους που τραγούδησαν, δεν έμελλε να γυρίσουν στα σπίτια τους. Τη γέννηση του Θείου Βρέφους δεν έμελλε να γιορτάσουν επιστρέφοντας στην ειρηνική δημιουργική ζωή. Ο καταστροφικός πόλεμος τους αφάνισε.


(πηγή: Sportslive.gr) 


NA EXETE KAΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ !!!!


ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ, ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΗΝ, ΑΞΙΖΕΙ! (ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 'Η ΤΗΕ CHRISTMAS TRUCE 2005)

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα αλά Κέρκυρα!

Μία πρόσκληση που κυκλοφορεί στο youtube για Χριστουγεννιάτικη μάζωξη στην Κέρκυρα!

Καλήν εσπέραν Άρχοντες αν είναι ορισμός σας
Ένα γιορτάσι πρόσχαρο να πω στ' αρχοντικό σας
Χριστού τη Θεία Γέννηση απόψε θε να δούμε
και στις 31 του μηνός, Δεκέμβρη να τα πούμε
Εντός σπηλαίων τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των Ουρανών και ποιητής των όλων
Εκ της Περσίας έρχονται τρείς μάγοι με τα δώρα
κ' άρτο σας ασπετάρουμε... εννέα ώρες... αμπονόρα
Άστρο λαμπρό σας οδηγεί την στράτα για να βρείτε
Με καντσονέτες όμορφες στο σπίτι μας να ρθείτε
Βάρτε τα καλά σας τα σκουτιά, καμούφα, κολαρίνα
τση βέστες σας, τσή σπίλες σας, μα μη μπείτε στη βιτρίνα
Ελάτε να γιορτάσουμε τη Γέννηση και πάλι
πρώτη του χρόνου έρχεται πολύ χαρά μεγάλη
Φόρσι για να κοντράρουμε τα κάλαντα αντάμα
σ' αυτό το σπίτι πο ρθαμε να μην ραίσει πράμα
Σ' αυτό το σπίτι πο ρθαμε κοντράκι μην ραίσει
και ο νοικοκύρης του σπιτιού έτη καλά να ζήσει
Και για τση κάρτες τζόγιες μας... σπαβέντο μη σας πιάνει
η "μάνα" μοναχά στη μπάνκα λίγα βάνει
Τσα φτήνιας πάει να πεί
σε εκείνο το τραπέζι
άλλος τα λίγα τα πολλά του φτάνει για να παίζει
Άλλοι για να μπαλάρουνε θα ρθούν αυτή τη μέρα κι άλλοι
για να μαντζάρουνε όλα τα μπιτιτέγια
που θα τρατάρουνε εκείθενες ούλοι οι νοικοκυραίοι
μιά κομπανία θα μαστε, ψηλοί, κοντοί κι ωραίοι
Ντούκουε μου κάεται
ρεπόμπο γκραν θα γίνει
άλλος θα τρώει, θα γλεντά, κι άλλος ποτό θα πίνει
Κί όσο για το κονσούγιο μας σεστάδο κι ονοράτο
δεν είναι κανένα ρεντίκολο μπαρόντσολο μπαρτσελάτο
Ούτε τα κάζα τση ντροπής που τρώνε τα μεδούλια
φροντίστε να μην έχουμε χωρίς πολλά βουρδούλια
Όμως θε να προσέξουμε μην αριβάρει στη φιέστα
εις βουρλισμένους νιοράντες με μάτια και με σκέρτσα
Κι αρχίσει μπροστά στη σιόρα του, στεφάνι και κορώνα
σκέρτσα, ντολτσέτες, και ματιές με καμιά μικρή μορόζα
και γένει καμιά μπαρούφα γκραν, μεγάλη σα κανόνι
και πάει το γουδαμέντο μας βάρκα χωρίς τιμόνι
Ινσόμα μας μπήκε το μαλλί, για νοματαίους πόσους;
Όμως σας ασπετάρουμε εσάς κι άλλους τόσους
Φόρσι μας κογιονάρετε γι' αφήστε μας ιν μπάντο
και μείνουν όλα μόνα τους και πιάσουνε τον πάτο
Εμείς σας μπολιγάρουμε με όλα τούτα τώρα
Και θα τα πούμε από κοντά μόλις θε να ρθει η ώρα

Καλήν αντάμωσιν
Τσα ποδέ λιπόνε!

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

H ιστορία της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής

Ο Γεώργιος Ριζάρης (1768-1841)


Η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή ιδρύθηκε το 1841 από τους Αδελφούς Μάνθο και Γεώργιο Ριζάρη και αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ενεργά Εθνικά Κληροδοτήματα της χώρας μας. Οι ιδρυτές του κατάγονταν από το Μονοδένδρι Ζαγορίου της Ηπείρου, ξενιτεύτηκαν από τα παιδικά τους χρόνια στην Ρωσία, όπου δημιούργησαν κολοσσιαία περιουσία από εμπορικές επιχειρήσεις, την οποία διέθεσαν εξ' ολοκλήρου στο ελληνικό Έθνος, μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Προηγουμένως στήριξαν ενεργώς την Φιλική Εταιρεία και τον αγώνα της ελληνικής επαναστάσεως με μεγάλα ποσά κατά την περίοδο 1814-1824. Ο Μάνθος Ριζάρης μάλιστα υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας και ήταν γνωστός στους Φιλικούς με το συνθηματικό όνομα "Πρόθυμος". Το 1837 ο Γεώργιος Ριζάρης ήρθε στην Αθήνα και συνέταξε τη διαθήκη του, βάσει της οποίας πραγματοποιήθηκαν τα σχέδια των δύο αδελφών για την ίδρυση της ομώνυμης Εκκλησιαστικής Σχολής, η οποία τελικά στην εποχή της, μαζί με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, τη Σχολή Ευελπίδων και το Αρσάκειο, αποτελούσαν τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Σήμερα στη γενέτειρα των ευεργετών αδελφών Ριζάρη, το Μονοδένδρι, λειτουργούν το Ριζάρειο Οικοτροφείο, η Σχολή Χειροτεχνίας και το Ριζάριεο Κέντρο Συναθροίσεων και Εκθέσεων. 

Η Σχολή στο Μονοδένδρι Ζαγορίου

Από τις ωραιότερες εμπειρίες και ένα μάθημα που θα παραμείνει για πάντα στην ανάμνηση όλων μας. 
Οι πληροφορίες βρίσκονται στο ενημερωτικό φυλλάδιο της Σχολής

Tα έργα των χεριών: Ριζάρειος Υφαντική Σχολή (Μονοδένδρι και Κήποι Ζαγορίου)





























Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Τα εισόδια της Θεοτόκου στη Μονή Δαφνίου (τέλη 11ου αι. καθολικό, νάρθηκας)

Ο Ιωακείμ και η Άννα συνοδεύουν τη μικρή Παναγία στο Ναό που αποδίδεται συμβολικά με την απεικόνιση του ιερού βήματος που σκεπάζει κιβώριο. Η Παναγία, σε μικρή κλίμακα, απλώνει τα χέρια, καθώς προχωρεί προς το ναό. Την υποδέχεται ο αρχιερέας πίσω από τα κλειστά βημόθυρα, ενώ τη συνοδεύουν οι γονείς της, Ιωακείμ και η Άννα. Ακολουθούν επτά φίλες που κρατούν αναμμένες λαμπάδες. Η ομάδα αυτή των νεαρών κοριτσιών, με τις πλούσια κεντημένες ενδυμασίες, τις αβρές κινήσεις και την έκφραση ελαφράς μελαγχολίας στο πρόσωπο, αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα της αναβίωσης των κλασικών προτύπων στα ψηφιδωτά του ναού.

από το βιβλίο της Ν. Χατζηδάκη, Βυζαντινά Ψηφιδωτά, στη σειρά Ελληνική Τέχνη, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1994

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

8 Nοεμβρίου: Ταξιαρχών και ημέρα Π.Α.

Σήμερα είναι μεγάλη μέρα, τόσο για την Πίστη μας, όσο και για την Πολεμική Αεροπορία μας!
Είθε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ να προστατεύει όλους μας και τους πιλότους μας, που ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους!

Ορμητήριο της Πίστης μας αποτελεί η Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη στη Σύμη.
Είναι το ένα από τα δώδεκα μοναστήρια αφιερωμένα στον Άγιο, όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι, πάνω στο νησί. Είναι θαυματουργός και έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν σε ανάγκη. Είναι φοβερές οι μαρτυρίες πιστών από όλο τον κόσμο για τη Χάρη του και ιδίως για το πως βοήθησε έγκυες γυναίκες που βρέθηκαν σε κίνδυνο.

Επίσης φοβερές οι ιστορίες με τα καραβάκια και τα μηνύματα που γράφονται μέσα στα μπουκάλια, αφήνονται στη θάλασσα σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου και βγαίνουν στην παραλία μπροστά στη Μονή!

Εύχομαι η Χάρη του να δίνει δύναμη σε όλο τον κόσμο!!!

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Άγιος Δημήτριος: 26 Οκτωβρίου

Μεγάλη ημέρα για την χριστιανοσύνη και η σημερινή καθότι εορτάζει και ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης,ο Μεγαλομάρτυρας  Άγιος Δημήτριος.


Γεννήθηκε περί το 280-284 και πέθανε το 303 ή το 305, στη Θεσσαλονίκη. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σύντομα ανελίχθηκε στην ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού, όντας 22 ετών, χιλίαρχος. Όταν έγινε Χριστιανός, φυλακίστηκε γιατί παράκουσε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, περί αρνήσεως του Χριστιανισμού.Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων". Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").

Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο, σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου, να πατά τον άπιστο Λυαίο.


Απολυτίκιο

Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθειλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

*από τη Βικιπαίδεια

Διονύσιος ο Φιλόσοφος: 400 έτη από το θάνατο του.

«...Ο σπόρος της ελευθερίας, τον οποίον ο σοφός και ηρωικός Ιεράρχης Διονύσιος, ο πρωτοπόρος ούτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, αφθόνως επότισε με το ιερόν αίμα του, απέφερε τους καρπούς του· το έθνος βραδέως, αλλ' ασφαλώς απετίναξε τον επικατάρατον ζυγόν του και απήλαυσε την πολυπόθητον ελευθερίαν του, την οποίαν τόσον ωνειροπώλησε και υπέρ της οποίας εμαρτύρησεν ο οπτασιαστής και ονειροπόλος Ιεράρχης.
...Η ονομασία Σκυλόσοφος διά της οποίας ηθέλησαν να εξευτελίσουν τον όντως σοφόν, απέβη σήμερον δια την Ήπειρον και την άλλην Ελλάδα σύμβολον ιερόν και τίτλος υψίστης εθνικής τιμής.
...Καταστάς της Κάτω Ηπείρου των Ιωαννίνων πορθητής, ηττήθη ο νικητής της ιδέας εις σύρραξιν ελθών με ολίγους και αόπλους προς τα ηνωμένα στρατόπεδα των εχθρών του, ο ατρόμητος. Διωκόμενος έμεινε την ψυχήν αδούλωτος, απτόητος προ των φρικωδών βασάνων, ζωντανός θηριωδώς εκδερόμενος, δεν κατεβλήθη, αλλ' είχε την ψυχήν λάμπουσαν εκ χαράς εν μέσω των αγρίων μαρτυριών, ο υψηλόφρων ιερεύς, ο στρατιώτης ο καρτερόψυχος, ο εθνομάρτυς, ο σεπτός, ο αοίδιμος Διονύσιος ο Σκυλόσοφος.» Εν Παραμυθία τη 25 Φεβρουαρίου 1981. Αθηναγόρας Μητροπολίτης Παραμυθίας και Φιλιατών (Ηπειρωτικά Χρονικά,1931)

Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος γεννήθηκε στην Παραμυθιά το 1541. Έγινε μοναχός στην Ι.Μ. Διχουνίου σε νεαρή ηλικία και στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ιταλία όπου σπούδασε φιλολογία,φιλοσοφία και ιατρική (Βενετία,Πάδοβα) καθώς και λογική,ποίηση,γραμματική και αστρονομία. Από τις σπουδές του απέκτησε και το όνομα Φιλόσοφος.

Το κίνημα του 1611

Ύστερα από δύο αποτυχημένα κινήματα, του 1600 και 1604, επειδή αν και προετοιμαζόταν μυστικά, προδόθηκαν εκ των έσω, στις 10 Σεπτεμβρίου 1611, αφού έχει συγκεντρώσει 1000 αγρότες, επιτίθεται στα Ιωάννινα και καταλαμβάνει το παλάτι του Οσμάν-πασά. Στην επίθεση αυτή, το παλάτι κάηκε, η φρουρά του πασά εξουδετερώθηκε κι ο ίδιος κατέφυγε στο κάστρο. Τα ξημερώματα οι Τούρκοι ανασυγκροτούνται  κάνουν αντεπίθεση και όντας οργανωμένοι και με ιππικό, τρέπουν σε φυγή τους επαναστάτες και συλλαμβάνουν τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Διονυσίου,  τον Δελη-Γιώργο και τον Λάμπρο από το Πόποβο.

Το τέλος του Φιλοσόφου

Ο Διονύσιος είχε κρυφτεί σε μία σπηλιά στο βράχο του Κάστρου των Ιωαννίνων. Όταν τον ανακάλυψαν και τον παρέδωσαν στον πασά, εκείνος διέταξε την παραδειγματική τιμωρία του και για πέντε  
ώρες τον βασάνιζαν.

Ο Παύλος Βρέλλης, ο οποίος φιλοτέχνησε την σκηνή του μαρτυρίου του, λέει: Σας παρακαλώ, θυμηθείτε τον ως Διονύσιο Φιλόσοφο και όχι με το βρωμερό του..."υποκοριστικό". 
Θεωρώ πως επειδή ακόμα αναφέρεται ως Διονύσιος ο Σκυλόσοφος από πολλούς, λόγω της αποτυχίας των κινημάτων του, πρέπει να υπάρξει ορθή διαχείριση της ιστορικότητας του προσωνυμίου του. Κατ 'αρχάς έτσι τον αποκαλούσαν κοροϊδευτικά οι Τούρκοι. Έπειτα, σύμφωνα με την εποχή, ο άνθρωπος κατείχε εξαιρετικά πάρα πολλές γνώσεις. Κι όσον αφορά τα κινήματα του, αποτελούν παράδειγμα ανδρείας και θάρρους όπως και έδειξε πως έχοντας την θέληση μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος πολλά πράγματα. Δεν ήταν και μικρής σημασίας το γεγονός ότι η πόλη των Ιωαννίνων, έστω και για λίγο, απελευθερώθηκε. Σίγουρα αν υπήρχε ουσιαστική οργάνωση και βοήθεια, όπως προσπάθησε να φέρει ο Διονύσιος από τη Δύση, μπορεί τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά...

*Την Κυριακή 23 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε ημερίδα στο Γενικό Αρχείο του Κράτους Ιωαννίνων με θέμα το κίνημα του Διονυσίου(εξ'ου και το κείμενο του Αθηναγόρα). Πολλές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε επίσης και στην ιστοσελίδα του Μουσείου του Παύλου Βρέλλη στο http://www.vrellis.gr/gp/exhibition0102.html

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Ιωάννης Καποδίστριας, 27 Σεπτεμβρίου 1831, Θυσία για την Ελλάδα

 
"κάποια στιγμή ένα τέτοιο "εγώ", ένα ιστορικά ασήμαντο "εγώ", για μιάν ασήμαντη προσωπική αφορμή,  δολοφόνησε τον Κυβερνήτη, αυτόν που αγωνίσθηκε να υποτάξει όλα τα "εγώ" των Ελλήνων στην ενότητα μιάς ευνομούμενης Πολιτείας, μιάς Πολιτείας όπου κάθε "εγώ" θα είχε την ελευθερία που επιτρέπει η ελευθερία των άλλων και η τάξη του συνόλου" Κων. Τσάτσος

Σύντομο χρονικό: Ο Καποδίστριας γεννιέται στην Κέρκυρα στις 31 Ιανουαρίου 1776. Η οικογένεια του είναι ευγενικής καταγωγής από την Ίστρια και είχε έρθει στο νησί περί τον 15ο αιώνα. Τελειώνει τις εγκύκλιες σπουδές του και φεύγει για να σπουδάσει ιατρική στην Πάδοβα της Ιταλίας. Γυρίζει σε ηλικία 21 ετών όπου αφωσιώνεται στο επάγγελμά του και μάλιστα βοηθά πολύ τους άπορους, βρισκόμενους όταν τον χρειάζονταν δίπλα τους, χωρίς να αξιώνει χρηματική αμοιβή.
Το 1798 αφοσιώνεται στην πολιτική. Ο ρωσοτουρκικός στόλος υποχρεώνει τους Γάλλους να υποχωρήσουν από τα Επτάνησα που είχαν καταλάβει ένα χρόνο νωρίτερα. Το Μάρτιο του 1800 παραχωρείται η αυτοδιοίκηση στα Επτάνησα ως φόρου υποτελής στο Σουλτάνο (Ιόνιος Πολιτεία). Ο Καποδίστριας διορίζεται κατά σειρά, έκτακτος επίτροπος της τοπικής κυβερνήσεως, υπουργός και γραμματέας εξωτερικών, ναυτικών και εμπορίου. Το 1807 ο Ναπολέων ανακαταλαμβάνει τα Επτάνησα  και το 1809 γίνεται η προσάρτηση τους στη Μ. Βρετανία. Από τον Ιανουάριο του 1807 ως το 1822 ο Καποδίστριας βρίσκεται στην Πετρούπολη ως υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας. Σημαντικές του διπλωματικές επιτυχίες είναι η διάσωση του κράτους της Γαλλίας, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ καθώς ζήτησε ήπιους όρους παράδοσης, η ενοποίηση 41 κρατιδίων της Γερμανίας σε ομόσπονδο κράτος και η παραχώρηση συντάγματος στην Πολωνία, σε τμήμα που είχε καταλάβει η Ρωσία. Χάρις σε αυτόν είναι και σήμερα ανεξάρτητο το κράτος της Ελβετίας. Σημαντικές υπήρξαν επίσης οι διαφορές του με τον Μέτερνιχ σχετικά με το ζήτημα της επαναστατημένης Ελλάδας. Είχε ήδη προηγηθεί η επίσκεψη της Φιλικής Εταιρείας για να αναλάβει αρχηγός της και η άρνηση του, επειδή θεωρούσε πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Όταν ξεκίνησε η Επανάσταση προσπαθεί να πείσει τον τσάρο της Ρωσίας, Αλέξανδρο Α' να βοηθήσει επαναστατικά τους εξεγερμένους. Το Μάιο η επανάσταση καταδικάζεται και το καλοκαίρι του 1822 φεύγει ο ίδιος για την Ελβετία όπου ιδιωτεύει για πέντε έτη, ως τις 3 Απριλίου 1827 όπου ονομάζεται Κυβερνήτης της Ελλάδος και επίσημα το διοικεί από το 1830, όπου αναγνωρίστηκε επίσημα από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.

Η σύντομη διακυβέρνηση του Καποδίστρια, προσπάθησε να φέρει τον εκσυγχρονισμό στην Ελλάδα η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τους συντηρητικούς κοτζαμπάσηδες και προεστούς. Ερχόταν με διαφορετικό πνεύμα, ένα είδος "ολοκληρωτικής δεσποτείας", το οποίο όμως δεν ήταν προς ιδίον όφελος, αλλά για τους Έλληνες, οι οποίοι τον αποκαλούσαν πατέρα όλων τους. "Εγκατέλειψα για πάντα τις μεγάλες ευρωπαϊκές και διπλωματικές υποθέσεις, τις λαμπρές θέσεις και τα αξιώματα. Από τώρα και στο εξής θα αφιερώσω τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου αποκλειστικά και μόνον στα καθήκοντα μου απέναντι στην πολυβασανισμένη και κατερειπωμένη πατρίδα μου... Ο άλλος στόχος για τον οποίο βρίσκομαι εδώ, είναι για να χτυπήσω όλες τις πόρτες, να κάνω κατά κάποιο τρόπο το έργο του "ζητιάνου", για να απευθύνω εκκλήση προς τους πάντες να βοηθήσουν θετικά και να αγαπήσουν τον γενναίο ελληνικό λαό." είχε δηλώσει ο ίδιος. Η άρνηση του όμως να μοιράσει τη γη στους ακτήμονες αγρότες, του στερούσε σημαντική λαϊκή υποστήριξη και τον αφήνε μόνο στις επιθέσεις των αντιπάλων του. Η υποψία του ότι κινούνται οι πολιτικοί εχθροί του εναντίον του, η σύσταση ξεχωριστής κυβέρνησης στην Ύδρα και η εχθρική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων των έκαναν αυστηρό και καχύποπτο, ποτέ όμως δεν μίλησε ή ζήτησε κάτι εναντίον όσων τον κατηγορούσαν. Η δολοφονία του στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 δείχνει τελικά ότι προτίμησε να θυσιάσει και την ίδια του τη ζωή, ξέροντας ίσως μέσα του ότι η χώρα δεν ήταν ακόμα έτοιμη να δεχτεί έναν τέτοιο ηγέτη. Αν και είχε την ευκαιρία δεν παντρεύτηκε ποτέ, διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του και πάντοτε έδειχνε ενδιαφέρον για τους άπορους και τα ορφανά παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι δεν διέθετε προσωπική φρουρά και τη μέρα της δολοφονίας του στο Ναύπλιο (ημέρα Κυριακή) έφυγε πιό νωρίς για τη Θεία Λειτουργία επειδή ο αδελφός του Αυγουστίνος, τον είχε εμποδίσει την προηγούμενη Κυριακή να πάει, λόγω των απειλών από την οικογένεια Μαυρομιχάλη. Τελικά αυτή τη φορά (6:35 περίπου) το κακό δεν αποφεύχθη και η Ελλάδα έχασε έναν άνθρωπο, που έως τότε είχε προσφέρει πιό πολλά θετικά παρά αρνητικά.
Η αλαζονεία που διακυβεύει τους ανθρώπους για εξουσία, ανεξαρτήτως πολιτικών ιδεολογιών, οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις και άξιοι άνθρωποι χάνονται. Η θυσία του Καποδίστρια πάντως έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία ενός πιό σταθερού κράτους.
Το έργο του τόσο σε Ελλάδα και εξωτερικό είναι άξιο λόγου και σίγουρα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, ακόμα και αιτία για να δίνεται περισσότερη προσοχή σε φλέγοντα ζητήματα που αφορούν τις κρατικές οντότητες σήμερα. 

Κλείνοντας, τα λόγια του επιστήθιου φίλου του, Δ. Αρλιώτη αποτελούν την καλύτερη σύνοψη για τον άνθρωπο, πατέρα, αδελφό, φίλο των Ελλήνων Καποδίστρια: " Κάποτε η φύση με εξαίρετη μαεστρία δημιουργεί ανθρώπους, που η κυριώτερη σκέψη τους και οι αγώνες τους είναι η ευτυχία των συνανθρώπων τους, που προσπαθούν να στηρίξουν σε γερά θεμέλια. Οι σπάνιοι και ανώτεροι αυτοί άνθρωποι... έχουν σκοπό της; ζωής τους να ανορθώσουν, να εκπολιτίσουν και να εξυψώσουν την κοινωνία των ανθρώπων... Είναι αυτοί που μάχονται, αντιμετωπίζοντας αντιξοότητες και εχθρότητες. Είναι αυτοί που αδιαφορούν για την προσωπική τους ευτυχία και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Άνθρωποι του ηθικού αυτού μεγαλείου, τραγικό θύμα των θυσιών και της προσφοράς του, υπήρξε ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας. 

Ανήμερα του θανάτου του τελείται επιμνημόσυνη δέηση στο μνήμα του, μέσα στην Ι.Μ. Πλατυτέρας Κέρκυρας...

Πηγή: Δ. Δαμιανίδου, Ιωάννης Καποδίστριας,Ζητιάνος για την Ελλάδα, εκδόσεις Χριστιανική Ελπίς